Día Internacional da Síndrome de Down
26 Marzo 2016
O pasado 21 de marzo foi o Día da síndrome de Down. Con motivo deste día, expertos e familias quixeron dar máis a coñecer esta enfermidade e o que significa ter un membro na familia con dita discapacidade, aumentando a conciencia pública sobre esta enfermidade, así como recordar o valor das persoas afectadas en canto á súa contribución como promotores do benestar e da diversidade das súas comunidades e a súa autonomía e independencia individual.
A trisomía 21, comunmente coñecida como síndrome de Down, trátase dun trastorno xenético causado pola presenza dunha copia extra do cromosoma 21, en vez dos dous que deben formar cada un dos 23 pares do ADN humano. Esta combinación cromosómica, que non deixa de ser natural, ten efectos variables nos estilos de aprendizaxe, nas características físicas ou na saúde. As persoas afectadas acostuman ter a cabeza máis pequena do normal e anormalmente formada, ademais doutros signos habituais como a nariz achatada, orellas e boca pequena, suturas entre os ósos do cranio...
En canto ó desenvolvemento mental e social, estes discapacitados posúen un comportamento, moitas veces, impulsivo, aprendizaxe lento e escasa capacidade de atención, dificultades na capacidade de discernimento...
Esta alteración xenética está determinada por causas, ata o momento, descoñecidas. Así e todo, identificouse unha incidencia superior en relación coa idade da nai (de gran evidencia en idades próximas ou por encima dos 40). O estudo dos cromosomas a partir dunha mostra de sangue obtida do feto ou do recén nacido (cariotipo) permite detectar esta anomalía.
Non existe tratamento para a cura desta enfermidade, pero sí é posible mellorar a calidade de vida destas persoas grazas a centros especializados que as axudan a progresar nas capacidades físicas, xunto cun aprendizaxe adaptado ás súas capacidades.
O número de nacementos por cada 10000 habitantes pasou de 17 a finais dos anos setenta a menos de 6 na actualidade. Sen embargo, constitúe unha das causas máis comúns de anomalías conxénitas.
